بررسی ژن‌های بتالاکتامازی bla-CTX-M-15 و bla-AmpC (FOX) در ایزوله های کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان‌های شهر اصفهان

زمینه و هدف: مقاومت به ‌آنتی ‌بیوتیک‌های بتالاکتام در میان ایزوله‌های بالینی، در بیشتر موارد ناشی از آنزیم‌های بتالاکتامازی است. هدف این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی وبررسی میزان ژن‌های بتالاکتامازی blaCTX-M-15 و blaFOXM در نمونه‌های بالینی کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیمارستان‌های شهر اصفهان بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، در طی یک دوره یک ساله از شهریور 1393 تا 1394 تعداد 80 نمونه کلبسیلا پنومونیه جدا شده از بیماران بسری در بیمارستان های الزهرا و غرضی تهران جدا شد. این سویه ها بوسیله تست‌های بیوشیمیایی و میکروبیولوژیکی تشخیص داده شدند و الگوی مقاومت آنها نسبت به 10 آنتی‌بیوتیک مختلف با روش آگار دیسک دیفیوژن مشخص گردید ,و سویه‌های تولید کننده آنزیم‌های بتالاکتامازی، با روش های فنوتیپی و دیسک ترکیبی شناسایی گردیدند. و میزان ژن‌های بتالاکتامازی blaCTX-M-15 و blaFOXM در آنها به روش PCR تعیین گردید. یافته‌ها: نتیجه آنتی بیوگرام نشان داد که بیشترین  میزان مقاومت مربوط به آنتی‌بیوتیک کوتریموکسازول به میزان 55 درصد و کمترین میزان مقاومت نسبت به ایمی پنم به میزان 5/7 درصد بود. از تعداد 80 نمونه مورد بررسی، 31 ایزوله (75/38%)  از طریق تست‌ تایید فنوتیپی و دیسک ترکیبی بعنوان مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف شناخته شدند. نتایج حاصل از PCR نشان داد که تعداد 17 ایزوله (7/32%) دارای ژن blaCTX-M-15 و 9 ایزوله (3/17%) دارای ژن blaFOX بودند. نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش میزان بالای آنزیم های ESBL را در میان جدایه های کلبسیلا نشان داد، از این رو برای کنترل عفونت و جلوگیری از گسترش مقاومت در میان نمونه های کلینیکی، مدیریت صحیح درمان ضروری می‌باشد.